ایـنـکـــه
میـان دسـتـانَـت
لـحـظـه ای‌ چـشـــم هــــایــــم را بـبـنــــدم…
و دنـیــــا بـــه سکـوت صـــدای‌
نَـفَـس هــایَـت فــــرو رَوَد
نمیــــدانــــــی‌ …
چه هـیـجـــانــــی‌ ست …

گاهی
هوس میکنم
در آغوشت حل شوم !
باهمه سردیت،
هنوز
برایم گرمترین حس دنیایی …!

وقتی که مرا دور می زنی ؛
یادت باشد که
عشق را در میدان من آموختی ….
دوباره به من خواهی رسید ،
شک نکن

حــــواست بـہ دلتــ باشد . . .
آن را هـــر جایــــے نگــذار!
ایــن روزهــــــا دل را میــدزدند . . .
بــعد ڪہ بہ دردشـــان نـخــورد
جـای صـــندوق پـستـــ آنــــرا در سطل آشـــــغال مے اندازند !
و تــو خوبــ مـیـــــدانے دلے که اَلمثنے شد!
دیــگر دِلــــ نمـیشود!

سَر میز شامـ ـ
یاבت ڪه می اُفتم بغض میکُنَمـ ـ
ا‌‌َشکــ در چِشمانَمـ حلقهـ میزَنَد
هـ ـمهـ مُتِعَجِبـ نِگاهَـَمـ میکُننَد…
لبخند میزنَمـ و میگویَمـ :
چقدر داغ بود!

تنهــــا باشی!
روز تعطیل باشــــــد
غروبــــ باشد
باران هــــــم ببارد
احســـــــاس میکنی
بلاتکلیــــــف ترین آدم دنیـا هستی…

به سادگی رفـت ؛ نــه اینکه دوستم نداشت !

    نـــــــــه ، فهمید خیییییییلی دوستش دارم !

خاطرات مثل یه تیغ کند می مونه…

که رو رگت میکشی…

    نمیبره ، اما تا می تونه زخم میکنه…

به من گفت برو گورِت رو گم کن …

    و حالا هر روز با گریه به دنبال قبر من می گردد !

    کاش آرام پیش خودت و زیر زبانی می گفتی :

گاهی از خیال من گذر می کنی …

    بعد اشک می شوی …

    رد پاهایت خط می شود روی گونه ی من …